WD JONKER – AFSCHEID EN INAUGURATIE
Theologische Hogeschool Kampen
November 1968
ThHK – Theologische Hogeschool Kampen, Jaargang 4 nommer 3
Prof, Dr WD Jonker
…Een week later was de grote aula weer klaargemaakt voor het afscheidscollege van prof ADR Polman en het optreden van de nieuwe hoogleraar voor ambtelijke vakken dr WD Jonker… Na een korte theepauze hield prof Jonker, die in Kampen de “praktische” of “ambtelijke” vakken zal geven zijn inaugurele rede over “Theologie en praktijk’”. Zoals u wellicht weet is prof Jonker vanuit Zuid Afrika, waar hij predikant was bij de Nederduits Gereformeerde Kerk naar Kampen geroepen. Het was voor hem niet gemakkelijk deze ingrijpende beslissing te nemen, hoewel hij in Nederland geen onbekende is. In 1955 promoveerde hij bij prof Berkouwer over een centraal onderdeel van de r.k. leer aangaande de kerk. Ook in Zuid Afrika heeft hij in verdere publikaties zich vooral met allerlei aspekten van de kerk en het kerkelijk leven beziggehouden. En zo heeft hij ook in zijn inaugurele de vraag naar het eigenlijke karakter van de vakken, die hij gaat doceren en die met het leven van de kerk in zo nauwe relatie staan centraal gesteld. Het gaat in deze vakken om de dienst van de kerk, in de hele uitwaaiering en concreetheid, waarin deze geschiedt, maar dan toch altijd vanuit het ene religieuze en theologische middelpunt, dat deze dienst enkel mogelijk is vanuit de openbaring van God in Jezus Christus. Daarom handhaaft dr. Jonker, zij het met een belangrijke verruiming, de oude Kuyperiaanse en latijnse naam voor deze vakken: de diakoniologische vakken. Hij had tegelijk wel een prijsvraag mogen uitschrijven om eindelijk tot een goede nederlandse benaming te komen, want dat is nog steeds niet gelukt.
Wel, dat was iets over de colleges en oraties, die we op de eerste dinsdagen van oktober in Kampen gehad hebben. Maar gelukkig was er meer: dankbaarheid voor dit begin van het nieuwe studiejaar, voor de vele vrienden en gasten, die gekomen zijn om de oude en nieuwe collegae en hun familie geluk te wensen, het besef, dat er weer een heleboel werk op ons ligt te wachten, maar dat we dat met elkaar mogen doen. Het besef vooral ook, dat we in de vele uitdagingen en vragen, waarmee we te maken hebben niet aan onszelf zijn overgelaten, maar om Gods zegen mogen vragen.
JT Bakker